Жалғаулар,бір жағынан форма тудыратын қосымшалардың бір түрі болып табылады,өйткені форма тудыратын жұрнақтар сияқты жалғаулар да өзі жалғанған сөзге белгілі бір грамматикалық мағына үстеп, белгілі бір топтағы сөздердің түрлену формасы болып табылады. Екінші жағынан, жалғаулар форма тудырушы жұрнақтардан сөйлемдегі қызметі жағынан, яғни сөздерді байланыстыру сипаты жағынан ажыратылады.Сөйтіп, жалғаулардың форма тудырушы жұрнақтардан ең басты айырмашылығы сөз байланыстыру қызметіне байланысты. Тілімізде жалғаулардың төрт түрі көрсетіліп жүр: көптік жалғау,тәуелдік жалғау,септік жалғау, жіктік жалғау.Жалғаулардың ішінде көптік жалғаулардың орны ерекше.Көптік жалғау – көптік ұғымның көрсеткіші. Бір заттың екінші бір затқа меншікті, тәуелді, қатысты болуы – тілдегі ақаиқат құбылыс.Бұндай заттар арасындағы меншіктілік – тәуелділік қатынас қандай тілде болса да бар.Бірақ ондай ұғымдардың грамматикалық мәні мен сипаты, берілу амал-тәсілдері барлық тілдерде бірдей,біркелкі бола бермейді. Қазақ тілінде бұл мән тәуелдік жалғау арқылы және меншіктелуші зат атауы мен буын үндестігіне бағынбайтын -нікі,-дікі,-тікі қосымшалы сөздің тіркесуі арқылы беріледі. Жіктік жалғаудың қызметі ойды білдіретін негізгі қимыл,іс-әрекетті оны іске асырушымен байланыстырып, сол арқылы мағыналық жағынан қимылдың кім арқылы,қай жақ арқылы жүзеге асуын білдіреді.
