Gm A7 F
Да Цябе Пройгрыш: Hm G A F# F#
Hm G Мае шэрыя вочы, A Сумныя песні, F# Разгублены голас Hm У бясконцай дарозе; G У касе маёй стужкі, А У небе – вольныя птушкі... F# Я хачу Да Цябе... Да Цябе... Да Цябе...
П: Hm G А У гэтым горадзе – Восень... F# Hm У нашым горадзе – Вясна... G А І ты застаўся з маёй маладосцю – F# Hm Я засталася адна... G A І нехта скажа: “Ня трэба”. F# Hm Чорнай вуліцы вочы...+ G Я хачу Да Цябе, A F# Я хачу Да Цябе, Да Цябе, Да Цябе!..
Шлях у клубочак круціла І да сэрца туліла. Шлях кахання патрэбна Ад чужых берагчы. Нехта скажа: “Ня трэба”. Чорнай вуліцы вочы... Я хачу Да Цябе, Я лячу Да Цябе, Да Цябе ў цягніку!..
П:
Акно Am G E На далонях лёс вымалёўвае крыж. Am G E За акном на галлі сядзіць вараннё. C G E Намалюй мне акно, якога няма, C G E Адчыні яго – мне балюча чакаць.
C G E Там шыпшыны водар б’е ў твар, C G E Там няма стомленых сляпых вачэй, C G E Там кожны ў адказе, бо сам сабе гаспадар, C G E Там дарогі вядуць да цвярозых дзвярэй.
І не сорамна глядзець дзецям ў твар, І так хочацца ісці па дарозе сваіх мар. І не сорам азірнуцца на пражытыя гады, І не сорам усім пакінуць чалавечыя сляды.
Беларускі Рок-н-ролл.
Е О, жудаснае слова – “анідзе”. Е О, жудаснае слова – “аніхто”. Нm G A Я перадаю прывітанне таму, Хто мае мае сваё слова. Hm G A Я перадаю прывітанне таму, Хто мае сваю мову.
О, жудасная вера ў лухту. О, жудасная вера ў цішыню. Мне бы паглядзець у твар таму, Хто піша законы І параўнаць з тварам таго, Хто чалавек вясковы.
О, наш вечны запой. О, наш танны напой. П’яная вячэра манекенаў, тосты без нагоды... Ты кладзешся спаць, ты кладзешся спаць – Ужо назаўсёды.
О, о дзе жа ты?! О, о дзе жа ты?! О, дзе жа просты герой новага слова?! О, дзе жа ты просты герой цвёрозае мовы?!.
Чорная ноч Am Dm У гэту чорную ноч E Am Мне паветрам не дыхаць. Am Dm У гэту чорную ноч G C Мне глядзець у акно. Dm Мае раны ўжо G C G Am Стогадовыя дзеці, Dm Мае песьні ўжо E Am Састарэлі даўно.
Хто паўзе, хто крычыць – Адчыняю вам дзьверы. Я, таксама, як вы – Я, таксама, адна. Толькі той чалавек, Што адзіны ў сьвеце, Не пачуе мяне Не адчуе цяпла.
Дзеці Неба Пройгрыш Am Am Am Мне бы толькі паспець... Am Мне бы толькі паспець G Павярнуцца тварам Да свёй кулі Am На чорным вакзале.
Am Мне бы толькі паспець, Am Мне бы толькі паспець G Сказаць тры словы Am З дзіцячай малітвы.
G П: Мы дзеці Неба, мы дзеці Неба, Мы дзеці Неба Am G Кажам вам: “Наперад! Аm Толькі наперад!” G Мы дзеці Неба, мы дзеці Неба, Мы дзеці Неба – Am G Am Верым толькі ветру, верым толькі Богу.
І будзе дождж, будзе дождж, будзе дождж На мяжы двух цягнікоў і двух гарадоў. Узыйдзе колас, праб’ецца колас Праз мокры асфальт За кожную песню, за кожную рану.
І будзе вецер, будзе вецер, будзе вецер Цалаваць мне рукі, надаваць мне крылы. Мне бы толькі паспець... Мне бы толькі паспець Сказаць тое слова, Што стане дарогай.
П:
Балюча
Am F Я піла пігулкі, C E Am Я ірвала свежыя краскі. Am F Я ламала рукі, C E Am І спявала сумныя песні. Am F C E Я чытала кнігі пра нашыя цені, Am F C E Прыбівала крылы, што збіраліся ў вырай...
Am F C E П: Балюча адарваць душу ад крыві, Am F C E Балюча не дакрануцца да рукі Am F C E Балюча сказаць табе “Стой”. Am F C E Am Балюча, ня хочаш і ня мусіш быць са мной...
Я лічыла зоры Ў шырокай прасторы. Хацела сказаць, Што дару табе адну, Сваю – самую яркую, Але... На чорных дарогах Знойдзецца месца і мне...
П: Балюча адарваць руку ад рукі, Балюча завязаць вочы і сказаць “Ідзі”, Балюча, бо ніхто ня зможа дапамагчы. Толькі ветру, толькі сонца, толькі песня У жыцці.
Дрэва Hm Уночы Em A7 Я шукала свой бераг. Hm Уночы Em G Паміралі мае вочы. G Hm Я не магла ўжо спаць.
Пройгрыш Hm Em A7 Hm Em A7
Назаўтра Рушыла я на поўнач. Назаўтра Паміралі мае вусны – Я пачала маўчаць.
А потым Паміралі мае ногі. Мяне ўжо Не вабілі дарогі. Я пачала стаяць.
G А7 Я – дрэва ў бясконцым полі. G А7 Я – дрэва ў жахлівай ночы. G Hm Em A7 Hm Em A7 Я – дрэва ў сцюдзёным сне.
І ветры заламаюць маю волю, Змайструюць пасткі, сеткі Караням ды галінам маім.
І будзе лес на гэтым полі... Я знаю, знаю – праўду любіць Віноўны без віны, Маўклівы без віны, Забіты без віны.
Адзінота ў Лістападзе
Dm B Зноў... Gm A7 Адзінота ў лістападзе. Dm B Зноў... Gm A7 Быццам цень выходжу з дому. Dm B Сноў Gm A7 Gm Каляровых, летніх, светлых акварэль A7 Dm Час спаліць у асенняй праўдзе.
Дзень, Бы стары, пануры, хворы Паміраў. Надыходзіла маўклівая імгла. У соты раз на біс мне вецер нагадаў На тое што
Gm A7 F П: Адзінота ў лістападзе
|
