Сучасная беларуская паэзія. Агульная характарыстыка.

Адным з прадстаунiкоу пакалення творчай iнтэлiгенцыi, якая увайшла у мастацкае жыцце рэспублiкi у пасляваенны час, з'яуляецца Рыгор Барадулiн - аутар кнiг "Маладзiк над стэпам", "Нагбом", "Неруш". Яго паэзiя шматколерна, пластычна i эмацыянальна узнауляе навакольны свет, адлюстроувае прыгажосць роднай зямлi,гераiзм людзей у Айчыйнай вайне,пафас стваральнай працы. Нямала радкоу прысвяцiу паэт матчынай хаце, роднай весцы, таму кутку, дзе былi зроблены першыя крокi па зямлi, дзе застауся ляжаць у магiле бацька-партызан. У вершах Р.Барадулiна родная зямля паустае ва усей сваей непауторнай красе, i паэт адкрыта прызнаецца:

Я шчасны, Што сынам быць. Гэтай зямлi, Мне лесам назначана.

Паэт задумываецца над гiстарычным мiнулым Айчыны. З яго вершау можна уявiць старадаунi Мiнск, якi нiколi не мяняу свабоду на ярмо. Полаччыну, вядомую святлом "кiрылiцы Скарынавай", Белую Русь. У Р.Барадулiна нямала сатырычных вершау, пародый, эпiграм, у якiх ен востра высмейвае п'янства, марнатрауства, спажывецкiя адносiны да прыроды (зборнiкi "Журавiнка", "Прынамсi..."). Паэтам публiцыстычнага складу з'яуляецца Генадзь Бураукiн. Яго творы характарызуюцца шырыней погляду на свет з фiласоуска-аналiтычным асэнсаваннем рэчаiснасцi. Паэт пiша аб маральнай чысцiнi нашага сучаснiка абмiнулай вайне, аб каханнi, па-фiласоуску разважае над тэмамi агульначала-вечай значнасцi. Аб каханнi i яго загадкавых таямнiцах, горычы растанняу i радасцi сустрэч, аб беражлiвых адносiнах да спадарожнiц жыцця расказау Г.Бураукiн у вершах са зборнiка "Пяшчота". Паэт прыглядаецца да паусядзеннага жыцця з усiмi яго фарбамi i адценнямi. Яму не да спадобы двудушныя, беспрынцыповыя людзi, абывацелi. Змагаючыся с чалавечым раунадушшам, Г.Бураукiн просiць больш чуйна адносiцца да блiзкiх i знаемых, не забывацца, што "бягуць гады няумольна i паспешна, навек згараюць знiчкамi". Глыбокiм фiласофскiм роздумам аб сталасцi свайго пакалення, аб большай патрабавальнасцi да сябе напоунены многiя творы паэта:

Як многа у нас звычайнасцi! Як мала у нас адчайнасцi! Як многа у нас прабачлiвасцi!

Андрэй Хадановiч.
род. 13 февраля 1973, Минск, поэт и переводчик.По образованию филолог, специалист по французской литературе. Окончил фил. Фак. БГУ (1995) и аспирантуру БГУ (1999). Преподаёт в БГУ историю французской литературы; также преподаёт в Белорусском гуманитарном лицее им. Якуба Коласа. Член Союза белорусских писателей. Переводит с французского, украинского и польского.Первая книга стихов Хадановича была опубликована в украинском переводе: «Листи з-під ковдри» ('Письма из-под одеяла'), Киев: Факт, 2002; в Киеве был также опубликован сборник его избранных стихов на белорусском языке: «From Belarus with Love» (Киев: Факт, 2005). Другие публикации: «Старыя вершы» (Минск: Логвінаў, 2003), «Лісты з-пад коўдры» (Минск: Логвінаў, 2004), «Землякі, альбо Беларускія лімэрыкі» (Минск: Логвінаў, 2005). Стихи переводились также на русский, польский, английский, латышский, литовский, немецкий, словацкий языки.По мнению многих критиков, поэзия Хадановича — заметное явление современной белорусской литературы; в его творчестве, отличающемся богатством и разнообразием языка, стилистическими экспериментами, достижения русской и восточноевропейской «книжной» поэзии сочетаются с элементами «низовой» культуры (рок, рэп, городское просторечие).